Το μάθημα εξετάζει τις γραμματειακές πηγές του Νέου Βασιλείου που περιγράφουν σημαίνουσες πτυχές της κοινωνικής, θρησκευτικής και πολιτικής ιδεολογίας των αρχαίων κατοίκων της Νειλοχώρας και της δράσης τους στο πολιτισμικό περιβάλλον της νοτιανατολικής Μεσογείου κατά το δεύτερο μισό της 2ης χιλιετία π.Χ. Διαρθρώνεται σε δύο μέρη: το πρώτο μέρος ολοκληρώνει τις βασικές δομές της γλώσσας με την ανάλυση του ρηματικού συντάγματος και των ρηματικών δομών, και το δεύτερο εντοπίζει και αναλύει τους κυριότερους νεωτερισμούς που εισάγονται στην αιγυπτιακή γλώσσα κατά το Νέο Βασίλειο (μέσα αιγυπτιακά του Νέου Βασιλείου). Κατέχοντας το μη ρηματικό (Α΄ εξάμηνο, μάθημα Υ3) και το ρηματικό σύνταγμα της αιγυπτιακής γλώσσας, ο/η φοιτητής/ρια θα είναι σε θέση να διαβάζει και αναλύσει μεγαλύτερα και συνθετότερα κείμενα από ένα ευρύ corpusεπιγραφών και κειμένων του Μέσου και Νέου Βασιλείου. Επιχειρείται, τέλος, μια εισαγωγή στην ιερατική γραφή και την παλαιογραφία του Νέου Βασιλείου.

Το μάθημα έχει ως στόχο την καλύτερη κατανόηση των φιλολογικών μαρτυριών που αφορούν στη μνημειακή τοπογραφία της Ελλάδας. Η περιγραφή μνημείων και τόπων αναφέρεται συχνά σε κείμενα που σώζονται ως πολύτιμες πηγές συμπλήρωσης, ακόμη και κατανόησης του έργου της αρχαιολογικής σκαπάνης. Εξετάζεται η αξία λογοτεχνικών πηγών όπως η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, ακόμη και έργα της δραματικής ποίησης. Κυρίως εξετάζονται οι μαρτυρίες των σημαντικότερων συγγραφέων που αποτύπωσαν μέσω του γραπτού λόγου την εμπειρία των πόλεων και των τόπων που επισκέφθηκαν. Αναλύεται το έργου του Ερατοσθένη Γεωγραφικά, το έργο του Παυσανία Ελλάδος Περιήγησις. Τα έργα αυτά δεν παρουσιάζουν μόνο την τοπογραφία των πόλεων που έχει επισκεφθεί ο συγγραφέας, αλλά περιλαμβάνουν την περιγραφή εθίμων, παραδόσεων, ιστοριών συνυφασμένων με τους τόπους αυτούς. Από αυτήν την άποψη οι μαρτυρίες αυτές αποτελούν σημαντική πηγή αρχαιογνωσίας και ανασύστασης του αρχαίου ελληνικού κόσμου, ειδικά κατά την κλασική περίοδο.